به نام خودت مهربان خدای

خدایا سلام.

راستش کمی دلم هوایت را کرده بود، اگر از حال من بپرسی ملالی نیست جز دوری تو...

خداجانم راستش اینجا زمین است و ساکنانش انسان،

انسان هم از جنس فراموشی است...

اینجا انسان ها خیلی وقت است فراموش کرده اند آنچه را از خوبی یادشان داده بودی،

اینجا انسان ها مهربانی را صداقت را،

خدای من عشق را فراموش کرده اند...

اینجا زمین است و همه ی ساکنانش زمینی اند، زمینی فکر میکنند، زمینی عمل میکنند.

اینجا همه چیز بوی تعلق میدهد....

من اما مهربان دلم گرفته است، دلم تنگ است برای روزهای خوب با تو بودن،

من از زمینی ماندن میترسم، از تعلق میترسم.

دلم کمی آسمان میخواهد.

بال های پروازم بسته است،

                              کمک....